Iets wat we allemaal graag doen als Nederlanders op vakantie is naar de markt gaan, zeker de vrouwen, toch? Leuk in Italië over de markt struinen tussen de badlakens, slipjes en aardewerk in allerlei leuke kleurtjes, je hebt het allemaal niet nodig maar het is wel leuk… In China ga je daar vanzelf anders over denken al is het wel een beleving op zich en absoluut niet te vergelijken met welke Europese markt dan ook.

In Beijing liepen we door een doodgewone, akelig westerse winkelstraat, toen we in een zijstraatje onze eerste Chinese markt zagen, LEUK! Ja, heel leuk alleen neus dichtknijpen. Nee, geen halve varkens of hond, maar spartelende schorpioenen op een uit de kluiten gewassen satéprikker met als toetje een heuse zeester on top. Yammie! Het was dat onze reisleidster ons ten zeerste had afgeraden voedsel te eten van kraampjes op straat, anders had ik het zeker geprobeerd. Vooral de penetrante geur die nergens thuis te brengen was deed me watertanden.

Twee dagen later kwamen we tijdens onze fietstocht door één van de vele volksbuurten van Beijing terecht op de markt waar de locals de dagelijkse boodschappen doen. Dit had wel wat meer weg van een in onze ogen normale markt als puilden die van mij wel uit toen ik een half gepeld ei zag liggen dat zwart van binnen was. Verder was het zwaar teleurstellend dat deze markthal vol lag met voornamelijk groente en fruit. Maar door op de geur af te gaan kwamen we in een ander deel van de markt terecht waar je eenmaal binnen eigenlijk zo snel mogelijk weer naar buiten wilde: de vis- en vleeshal. De lucht was er echt letterlijk om van te kokhalzen, maar het was nu of nooit en Marc en ik zetten door. Het was ongelofelijk om te zien. We hebben hier ontdekt dat er negroïde kippen bestaan en er best 20 royale vissen in een bak van 50 bij 50 centimeter kunnen leven met een bodempje water er in. Waarom zou je nog een grote vijver aanschaffen? Hier kwamen we ook het schattige meisje tegen die met een rivierkreeftje aan het spelen was waar ik in mijn vorige blog over vertelde. Ze was zo lief om het ook even aan mij te geven, apart speelgoed moet ik zeggen.

Verder zijn we nog op een medicijnmarkt geweest in Xi’an en een of andere wereldberoemde spectaculaire markt in Kanton, maar die vielen een beetje tegen. Ze verkochten er allerlei kruiden die voor ik weet niet wat allemaal goed waren maar niemand kon je vertellen wat het was. Verder waren er wel gedroogde dieren te vinden, slagen en zeepaardjes bijvoorbeeld. Deze schijnen vooral voor de mannelijke powers erg goed te zijn. Ik heb voor Marc wat meegenomen op sterk water, dat doe ik iedere avond stiekem in zijn wijn,  nu maar afwachten of het werkt… Op de markt in Kanton zouden levende dieren te koop moeten zijn voor de voedselindustrie maar die hebben we, misschien gelukkig maar niet gezien. Waarschijnlijk omdat dit veel minder voorkomt dan een aantal jaren geleden.

Ondanks de geurtjes, daar moet je maar even doorheen bijten, had ik de markten in China niet willen missen. De Chinezen vinden allemaal dat ‘rare’ eten wel normaal en lekker. Kijk maar naar dat kleine schattige meisje wat een kreeftje als speelgoed ziet. Ik vraag me alleen af of dit niet meer zegt over ons dan over die Chinezen.

Morgen gaan we op zoek naar Jackie Chan want als hij ergens te vinden is moet het hier wel zijn: tussen de 4 muren van Pingyao.

Onze computer is nog steeds naar de neut dus het filmpje over de markt houden jullie nog van me te goed. In mijn picasa webalbum vind je wel nog veel meer leuke foto’s van de markt.

Ja, heerlijk toch? In je blote kont over straat lopen. Niet? Nou in China kan dat in ieder geval prima als je niet boven de één meter uit komt. Wij kwamen in Xi’an een gezin tegen, in het donker op straat. Hun zoontje was lekker in z’n nakie rond aan het rennen, hij klom net uit bad. Papa was heel trots om z’n kleine mannetje aan ons te kunnen showen en we mochten volop foto’s nemen. Z’n grote zus werd zelfs geïnstrueerd met hem te poseren.

Waarom was die papa nou zo trots op z’n zoontje?

China en kinderen, dat is toch wel een geval apart. Iedereen kent de verhalen van dat je maar 1 kind in China mag hebben. Dat is in zekere zin in ieder geval wel waar. Ik zal het even kort uitleggen:

Zoals bij alles in het leven heb je twee opties en dat begint al bij je geboorte. Of je wordt geboren als een jongetje of je wort geboren als een meisje. Als je wordt geboren als een jongetje hebben je papa en mama geluk want een jongetje krijgen is goed, jongetjes kunnen later als je oud bent goed voor je zorgen. Papa en mama mogen dan geen tweede kindje meer krijgen, want dan komen er te veel Chineesjes.

Als je wordt geboren als eerste meisje hebben je papa en mama een beetje pech maar ook een beetje geluk. Met een meisje zijn Chinezen niet zo blij, want als meisje hoor je als je eenmaal getrouwd bij bij de familie van je man en kun je niet voor je paps en mams zorgen op hun oude dag. Gelukkig mogen je papa en mama het dan nog één keer proberen. Hopelijk krijg je er dan een broertje bij, want aan een zusje hebben ze niets en bij het tweede kindje is echt scheepsrecht, anders puilt China binnenkort echt uit.

Krijg je toch nog meer broertjes en zusjes, dan hebben pappie en mammie een probleem want dan worden die niet erkend door de staat en mogen ze niet naar school en zo, tenzij je ouders alles zelf betalen. Vaak worden ze dan ter adoptie aangeboden en komen ze bij een nieuwe papa en mama in een ander land waar je wel veel kindjes mag hebben.

Ja, China blijft een raar land. We kwamen er zoveel lieve kleine jongetjes en meisjes tegen en dan te bedenken dat ze er zo wazig mee omgaan… onbegrijpelijk.

Morgen gaat het over een plek waar je zeker naar toe moet om het echte China te zien, heerlijk ranzig. Hier zorgde het meisje op de bovenstaande foto voor de nodige oh’s en ah’s.

In China rijden volgens de statistieken 1 biljoen fietsen rond en op een paar van die fietsen hebben Marc en ik rondgepeddeld door de straten van Beijing, de rijstvelden van Yangshou en over de stadsmuur van Xi’an. Dat is was een hele leuke ervaring, maar ook levensgevaarlijk zo nu en dan!

Je kunt je voorstellen dat het fietsen in Beijing tussen ruim 7 miljoen andere fietsen en meer dan een miljoen auto’s iets is om helemaal knettergek van te worden. Het zijn er trouwens niet alleen veel maar iedereen rijdt ook nog als een idioot, trekt zich niets aan van stoplichten en fietsen met lading kunnen soms wel 2 meter breed zijn. Want wat kun je zoal vervoeren op een fiets? Nou… Bijvoorbeeld een koelkast, honderden plastic flessen, 4 kinderen, koeienbeenderen, kilo’s groenten en fruit en noem maar op. Het kan niet gek genoeg, maar soms gaat het mis, we hebben wel eens een hele lading perziken over de weg zien vliegen.

In Xi’an hebben we na het experiment in Beijing te hebben overleefd ons begeven op een heel nieuw terrein; het tandemfietsen. Omdat dit de nodig samenwerking vereist en het ons ontbrak aan ervaring hebben we hier een iets rustigere locatie voor uitgezocht; de 14 km lange stadsmuur van het oude Xi’an. Na wat gammel van start te zijn gegaan liep het eigen lijk best lekker, al had de stadsmuur ook z’n obstakels, zoals de trappen omlaag die uit het niets opdoken en me nog steeds laten schrikken als ik er aan denk. We konden net op tijd de schuine helling nemen en verder sjezen. Een kunstinitiatief in de vorm van allerlei enorme vertoningen van stof en papier-maché zorgde voor het nodige entertainment onderweg, al met al een leuke ervaring, maar ik houd het toch maar bij een gewone fiets.

Op het platteland van Yangshou kreeg fietsen weer een hele andere dimensie. Het was heerlijk rustgevend, fietsen door  het Karstgebergte  met zijn prachtige rijstvelden, NOT! Het regende namelijk dat het zeikte en ook boeren rijden als idioten. Het was verder wel prachtig mooi.

Wil je het verkeer in China zelf ervaren? Onderstaand filmpje neemt je mee op de fiets, in de bus, taxi of gewoon te voet door de Chinese verkeerschaos. Druk op play en wordt knettergek!

Morgen komen de kleine mensjes aan bod waarvoor je extra moet opletten in het verkeer, en nee, het zijn niet de bejaarden…

Ingezonden door Gijs

Tijdens een rondreis China verwacht je niet iedere avond los te gaan zoals je op je 16e iedere avond deed op vakantie aan de Costa Brava, maar een avondje losgaan hoort erbij. Maar je hebt los gaan op z’n Nederlands en op z’n Chinees and that makes the difference.

Op z’n Chinees

De discotheek waar we belandden in een kelder midden in Xi’an had iets weg van een combinatie tussen een gay bar, luxe nachtclub en de plaatselijke drankenmarkt.

De gay bar

De uitsmijters konden zo uit de videoclip van YMCA gestapt zijn. Zet de Village People agent linksboven de helm van de bouwvakker rechtsonder en zie op de foto ernaast het resultaat. Lijkt me dat dit al genoeg zegt, maar als het nog niet duidelijk is kan ik er nog aan toevoegen dat de dansstijl van de mannen onder elkaar veel weg had van het paringsritueel van vliegen, die zie je ook wel eens met drieën tegen elkaar aan rijen.  Die hebben dan nog niet eens een riem om los te maken en een broek aan om te laten zakken.

De nachtclub

Ik kom in Nederland niet vaak in discotheken, maar paaldansende mannen – ja, je leest het goed; mannen – en superdunne meisjes in een tijgerprintje zijn volgens mij voornamelijk langs de Amsterdamse grachten te vinden. Klinkt nog steeds als een gay bar, maar onze reisleidster wist ons te overtuigen dat de uitsmijters in China er allemaal als de man hierboven uitzien, paaldansen algemeen geaccepteerd is en de rolverdeling tussen mannen en vrouwen wat betreft sexy dansen in het land van de spleetogen net wat anders is dan bij ons. De vrouwen zaten namelijk allemaal vanaf de barkrukken toe te kijken.

De drankenmarkt

Toen Marc bij binnenkomst bij de eerste de beste kelner een rondje wilde bestellen werd hij afgevoerd naar aparte ruimte naast de discotheek waar een ware drankenmarkt te vinden was. Handleiding: U neemt een winkelmandje, vult dat met het gewenste aantal flessen sterke drank, bier of fris, gaat naar de kassa en sleept uzelf een breuk terug de discotheek in met de hele handel. Waarom er nog kelners rondlopen? Om al die flessen voor je open te maken en je van het nodige glaswerk te voorzien.

Op z’n Nederlands, of beter gezegd: Op z’n Belgisch

Wil je gewoon lekker doen alsof je in de Azijnfabriek bent? Lekker een terrasje pikken of naar een bandje gaan luisteren? Dan moet je absoluut naar de Kaya bar in Yangshuo gaan. De Belgische backpacker Jasper bleef in 2006 hangen in het karstgebergte en begon samen met samen met een Chinees de reggae bar Kaya. Hij heeft het inmiddels zelfs tot een vermelding in de Chinese Lonely Planet weten te schoppen. Super tent!

Morgen wordt het gevaarlijk! We gaan ons namelijk op de fiets en in de bus begeven en wat je dan allemaal tegenkomt… Het verkeer in China kun je op z’n zachtst gezegd knettergek noemen.

Over ruim een week is het zo ver; Dan vertrekken we richting China. Ook al overheersen momenteel de voetbalkriebels, ook onze reis naar China begint steeds dichtbij te komen en we hebben er zin in!

Na een vlucht van 10 uur van Amsterdam naar Beijing komen we maandagochtend aan in deze wereldstad. We hebben hier 4 dagen vrij te besteden. Dat wordt dus rondslenteren door de oude wijken, verboden stad en hopelijk kunnen we ook een bezoekje brengen aan de ondergrondse stad. Dit is een overblijfsel uit de oorlog met Rusland en schijnt een must do te zijn.

Vanuit Beijing hebben we ook de kans om naar het Zomerpaleis aan de rand van de stad en naar de Chinese muur te gaan die ten noorden van de stad te vinden is. Hier moeten we natuurlijk naar toe, dus ga je binnenkort de ruimte in met een spaceshuttle, wij staan op het puntje rechtsonder op de kaart, zwaai even. Onvoorstelbaar dat dit bouwwerk te zien is vanuit het heelal.

Na 4 dagen Beijing vertrekken we per nachttrein naar Pingyao. Dit is een Chinees stadje dat nog maar net is uitgeroepen door Unesco tot Cultureel Wereld Erfgoed. Het is een stoffig oud stadje met smalle straatjes, een mooie oude stadsmuur en de noedels schijnen er heerlijk te zijn. Nu ik kan geen noedels meer zien sinds mijn avontuur in Australië, want daar heb ik me er scheel aan gegeten net als alle andere backpackers daar, maar ik ga een poging wagen. In China kom je er toch niet onderuit.

Na een paar dagen in Pingyao te zijn geweest nemen we weer een waarschijnlijk veel te drukke nachttrein naar Xi’an. Daar is het wereldberoemde terracotta leger van keizer Qin Shihuang te bezoeken. Je mag er helaas geen foto’s maken schijnt het maar kijken mag gelukkig wel. Volgens iedere reisgids is daar trouwens ook een islamitische wijk die heel bijzonder is maar ik geloof dat ik die in Turkije al voldoende gezien heb.

Na Xi’an gaan we een superlange treinreis maken van 1976 km dwars door China en deze duurt wel 26 uur. Aangezien we dan ook deels overdag reizen kunnen we wel van het mooie landschap genieten, lekker lezen en natuurlijk met de Ipad spelen.

Nu komen we in het deel van China waar ik me misschien wel het meest op verheug om te zien: het Karst gebergte. We blijven 2 dagen in Yangshuo, een klein dorpje aan de rivier de Li waar we gaan vissen met lokale vissers die nog traditioneel vissen met aalscholvers. Deze vogels vangen de vis en brengen die dan netjes naar de baas, goed afgericht zou ik zeggen. In het de Karstbergen vind je ook prachtige rijstvelden die duizenden jaren geleden zo aangelegd zijn en nu nog steeds bebouwd worden.

Tenslotte reizen we wederom per nachttrein door naar Guangzhou, in het Nederlands Kanton genoemd, bekend van de Kantonese restaurants die je in ieder dorp vind. We gaan eens checken of het eten daar lijkt op dat wat je hier bij de afhaalchinees krijgt. Echte lekkernijen schijnen volgens de Chinezen slangen, gedroogde schildpadden, uilen en katten te zijn. Tsja, ik weet niet of dat mijn eerste keuze van de kaart zou zijn, maar (bijna) alles valt te proberen.

Vanuit Guangzhou vliegen we na meer dan 4.000 km voornamelijk per trein gereisd te hebben weer terug naar Schiphol airport waar we met de neus in de Kepelse Kermis vallen.

Ik weet niet hoeveel ik gebruik kan maken van het wereldwijde web tijdens onze rondreis maar ik ga zeker mijn best doen om jullie op de hoogte te houden van onze trip. Maar voor het zo ver is hebben we nog heel wat te genieten in ons eigen landje nu Nederland in de finale staat van het WK voetbal!

Op mijn YouTube kanaal vind je trouwens diverse leuke filmpjes van het feest op het Stationsplein voor, tijdens en na de halve finale die we wonnen van Uruguay.