Op weg naar Alice Springs terwijl mijn medereisgenoten slapen overdenk ik de afgelopen dagen. Omdat het ene nog indrukwekkender was dan het andere heb ik even nodig om de herinneringen van een paar dagen geleden weer naar boven te halen.

Maar 500 km  naar het zuiden was ik 4 dagen geleden, in Coober Pedy. Deze hoofdstad van de wereldwijde opaalindustrie, waar iedereen onder de grond woont, is zonder twijfel de vreemdste plaats waar ik geweest ben in mijn leven. Het is bijna een soort van maanlandschap waar je in terecht komt, compleet met spaceshuttles die daar achtergelaten zijn na opnames van diverse sciencefiction films. Je vergeet bijna dat er één van de mooiste mineralen ter wereld onder dit landschap verborgen zit, opaal. Ook ik ben voor de bijl gegaan en heb een mooie halsketting en een paar oorbellen gekocht die me voor de rest van mijn leven zullen herinneren aan mijn bezoek aan deze vreemde plek.

Na de set van sciencefiction films verlaten te hebben kwam ik terecht in een landschap waar Indiana Jones zich prima thuis gevoeld zou hebben, Kings Canyon. Hier hebben we lange wandeltochten gemaakt dwars door de Garden of Eden en de Domes of the lost city en rond gehobbeld op de rug van een kameel. Maar het gaafste was wel om dit hele gebied vanuit de lucht te bekijken tijdens een korte helikoptervlucht. Helaas was het te bewolkt voor mooie zonsopgangen en zonsondergangen maar dat is de afgelopen 2 dagen helemaal goed gemaakt tijdens het bezoek aan de meest heilige plek van Australië.

Uluru is namelijk niet zomaar een rots midden in het rode hart van een land dat ooit aan de Aboriginals toebehoorde. Het is voor de oorspronkelijke bewoners de meest heilige plek op deze aardkloot. Vlakbij Uluru – op zo’n 50 km afstand – ligt nog een heilige plek, Kata Tjuta. Beiden hebben we de afgelopen 2 dagen bezocht en het was heel speciaal en ontzettend mooi om zo dicht bij deze plekken te komen. We hebben er de mooiste zonsopgangen en zonsondergangen gezien. Gezellig met een beker gun en een zak Doritos kijken hoe Uluru constant van kleur veranderd terwijl de temperatuur met een graad per minuut schijnt te dalen en de rijke lui naast je proosten met champagne.

Vanochtend ging de wekker voor de derde nacht op rij om vier uur voor de laatste zonsopgang bij Uluru en een wandeling rond de rots. Het beklimmen van Uluru was ook vanochtend tijdens de wandeling met gids weer een veelbesproken onderwerp. Zoals jullie misschien al eerder gehoord hebben of op mijn weblog hebben gelezen is het beklimmen des respectvol naar de Aboriginals toe maar niet verboden en word het nog veel gedaan door onnozele toeristen. Vanochtend was de levensgevaarlijke klim net als de afgelopen dagen gesloten wegens weersomstandigheden en men verwacht dat binnen nu en een jaar de klim helemaal gesloten word. 34 doden en vele gewonden sinds de opening van de klim alleen al lijkt me reden genoeg hiervoor.

Tegen de avond zullen we aankomen in Alice Springs en is alweer de laatste avond aangebroken van een geweldige trip. Voor iedereen die van plan is een tour te maken door de Australische outback en geïnteresseerd is in de Aboriginalcultuur zou ik zeggen doe het absoluut met Truely Tribal! Ik heb aan de afgelopen tien dagen een geweldig stel vrienden en een boel mooie herinneringen overgehouden.

Morgen gaat mijn reis weer verder richting Darwin. Van hieruit ga ik een heel andere omgeving in. Het is namelijk tijd om krokodillen te gaan spotten en het tropisch regenwoud van Kakadu en Litchfield in te duiken. De luchtvochtigheid schijnt daar momenteel rond de 90 procent te zijn bij een temperatuur van 40 graden, heerlijk toch?

• Klik hier om de foto’s van mijn outback trip te bekijken

Op weg naar Coober Pedy, rijdend door het droogste landschap dat ik ooit gezien heb kijken we uit naar koeien. We rijden momenteel namelijk door the world’s largest cattle station. Anna Creek Cattle Station is groter dan België, maar arme koetjes, ik heb nog nooit een wei met zo weinig gras gezien.

We zijn halverwege onze 10-daagse trip van Adelaide naar Alice Springs en het verveelt me nog lang niet. Zaterdagochtend zijn we met een groepje van 6 personen – inclusief onze gezellige tourguide Flick van Truely Tribal – op weg gegaan naar de Flinders Ranges. In deze bergketen ten noorden van Adelaide zijn we de eerste nacht ons verblijf uitgejaagd door een miljoen kleine vliegjes (en dan overdijf ik niet).Gelukkig is buiten slapen in een swag hier geen straf.

De tweede dag werden we al vroeg weggestuurd op mountainbikes om zo de eerste kilometers van de dag af te leggen. We zijn vroeg in de middag bezweet aangekomen in Aboriginal gemeenschap van Iga Warta. De airco van de bus was kapot dus we waren heel blij dat we een frisse duik in het zwembad konden nemen. Na het avondeten werd het kampvuur aangestoken en leerde onze gastheer Clif ons woorden in het Adnyamathanha. Hij vertelde ons vervolgens oude verhalen in deze taal die de Adnyamathanha mensen tegenwoordig nog steeds als eerste taal spreken voor het Engels. Er werd ook heerlijk brood gebakken in de kolen. De korst was helaas wel zo hard dat mijn beugel het niet overleefd heeft en ik vandaag in Coober Pedy op zoek moet naar een tandarts.

De volgende morgen is Flick al vroeg op weg gegaan om de airco te laten repareren, want geloof me, hoe koud het in Nederland nu ook mag zijn, met een temperatuur van 48 graden door de woestijn rijden in een bus zonder airco is ook geen pretje. Wij werden vroeg gewekt door loslopende pony’s en kippen en die dag heeft Clif ons onder zijn hoede genomen. Hij heeft ons zijn land laten zien en ons welkom geheten door onze gezichten te beschilderen met oker. Vooral de rotstekeningen waren erg bijzonder. Hij legde alles aan ons uit zoals zijn opa dat 43 jaar geleden, toen hij een jochie van 10 jaar oud was, ook heeft gedaan.

Tegen de avond werd het tijd om Flick te verwelkomen met een blij gezicht omdat de airco gerepareerd was en te beginnen aan onze zelfgemaakte boemerangs. Dat is een heel karwei waarbij je het stuk hout eerst met een bijl te lijf gaat en vervolgens met veel geduld moet bijschaven en bijschuren. Ik vond het wel heel erg gaaf om te doen, want al is hij nog steeds niet klaar hij ziet er nadat ik hem gisteren voor het eerst geolied heb al heel mooi uit.

Voor het gisteravond tijd was voor een biertje in William Creek Pub hebben heel wat kilometers af moeten leggen over de historische Oodnadatta Track, de oude weg van The Ghan trein volgend. Deze hebben ze moeten verplaatsen omdat de boel steeds onder water liep. Beetje raar in the middle of the desert. We hebben onderweg een bezoek gebracht aan een gekke Hollander die al ruim 40 jaar in de Australische outback woont, genaamd Talc Alf. Hij heeft een heel eigen kijk op het alfabet maakt beeldhouwwerken uit speksteen. Daar heb ik mijn eerste Australische stukje kunst aangeschaft.

Het plan was om te gaan wandelen over Lake Eyre, het grootste zoutwatermeer ter wereld dat droog staat en een stralend witte bodem heeft. Maar helaas… Kunnen jullie je de zandstorm nog herinneren die Sydney rood kleurde in september? Die kwam uit dit gebied en heeft de zoutvlakte helemaal in stof gelegd en dat zal de hele zomer zo blijven tot het weer een keer regent. Na ons vervolgens met zijn tienen in een verkoeld badje te hebben gepropt om te genieten van 3 miljoen jaar oud water dat hier uit de grond naar boven komt was het tijd voor ons biertje in Wlilliam Creek. Een leuke kroeg trouwens, enne pap, laat ik je nu niet op ideeën brengen met de foto’s…

Ik hoop dat ik dit ergens in Coober Pedy geüpload krijg vandaag met wat foto’s voor ik op zoek ga naar het gekleurde goud van Australië, Opaal. Bij aankomst in Alice Springs horen jullie vast weer van me.

• Bekijk hier mijn foto’s van mijn eerste 4 dagen in de outback.