China is een groot land dus als je er wil rondreizen moet je veel kilometers afleggen. Dat kan natuurlijk met het vliegmachien, maar aangezien wij geen tuin met geldboom hebben deden wij dat echt op z’n Chinees: met de slaaptrein.

Van te voren stonden er 4 treinreizen op het programma, waarvan 1 trip 27 uur zou duren. Deze laatste hebben we gelukkig tegen een redelijke bijbetaling kunnen inruilen voor een vliegtripje van 1,5 uur. Onze reisgids had tijdens haar 3 jaar reiservaring met Nederlanders ervaren dat zij deze lange reis niet als erg leuk ervaren omdat:

• De bedden 3-hoog, krap, keihard en privacyloos zijn;
• Er geen groot tv-scherm in iedere coupé hangt voor entertainment;
• Het bier van de catering niet lauw maar warm is;
• De toiletten (ja daar zijn ze weer) na een aantal uur enorm gaan stinken en vies zijn omdat mikken lastig is in een voort hobbelende trein;
• De ventilator bij gebrek aan airco vreselijk veel lawaai maakt, en het belangrijkste voor mij;
• Je als toerist 27 van je kostbare uren in China wel beter kan besteden.

Tijdens de 3 nachtelijke treinreizen van ongeveer 12 uur ieder, heb ik de volgende dingen meegemaakt die mijn treinreizen best wel aangenaam maakten:

• Romantisch cupnoodels eten met Marc;
• In 2 van de 3 treinen hadden we airco en hoefden we niet naar de herrie van de ventilator te luisteren;
• Het bed in de eerste trein was zo hard dat het in de volgende 2 treinen wel meeviel;
• Er op het station in plaats van warm, lauw bier verkocht werd en we de conductrice konden overhalen dat voor ons te halen;
• Het dansje van Bob in onderstaand filmpje en het meest vermakelijke van alles;
• Marina die een slaappil neemt en letterlijk omvalt na 1 slok bier, sterk verhaal maar kun je natrekken bij de rest van het reisgezelschap.

Als bewijsmateriaal van het bovenstaande heb ik onderstaand filmpje gemaakt. Helaas hebben we het avontuur van Marina niet vast kunnen leggen. Reisgenoten; mocht iemand het gouden filmpje hebben, ik wil best wel de moeite nemen om dat alsnog te verwerken in dat van mij.

Op nummer 13 staat morgen een zo mogelijk een nog slaapverwekkender maar lachwekkend thema. Chinezen zijn namelijk nogal lui…

Eindelijk was het dan zo ver. Na drie kwartier wachten kwam Iris dan eindelijk de aankomsthal binnenlopen. Na een reis van 32 uur werd ze door mijn ouders, haar vriendinnen en mij opgehaald op Schiphol.

Ze was helemaal blij om ons allemaal te zien, maar er was wel een klein probleempje… rugzak zoek. Daarom duurde het dus zo lang.

Het leek er even op dat de rugzak in Singapore zoek geraakt was, maar we kregen zojuist te horen dat deze in Londen was. Waarschijnlijk is de tas nu al onderweg naar Schiphol en wordt vanmiddag of morgen thuisbezorgd. Ach ja, hoeft ze er ook niet mee te sjouwen.

Over een dik uur zijn we terug in Roermond en mag ik nog een paar uurtjes gaan werken. Vanmiddag komt bezoek en vanavond gaan we naar het terras, dus het zal nog wel gezellig worden.

Klik hier voor de foto’s.