Ja, heerlijk toch? In je blote kont over straat lopen. Niet? Nou in China kan dat in ieder geval prima als je niet boven de één meter uit komt. Wij kwamen in Xi’an een gezin tegen, in het donker op straat. Hun zoontje was lekker in z’n nakie rond aan het rennen, hij klom net uit bad. Papa was heel trots om z’n kleine mannetje aan ons te kunnen showen en we mochten volop foto’s nemen. Z’n grote zus werd zelfs geïnstrueerd met hem te poseren.

Waarom was die papa nou zo trots op z’n zoontje?

China en kinderen, dat is toch wel een geval apart. Iedereen kent de verhalen van dat je maar 1 kind in China mag hebben. Dat is in zekere zin in ieder geval wel waar. Ik zal het even kort uitleggen:

Zoals bij alles in het leven heb je twee opties en dat begint al bij je geboorte. Of je wordt geboren als een jongetje of je wort geboren als een meisje. Als je wordt geboren als een jongetje hebben je papa en mama geluk want een jongetje krijgen is goed, jongetjes kunnen later als je oud bent goed voor je zorgen. Papa en mama mogen dan geen tweede kindje meer krijgen, want dan komen er te veel Chineesjes.

Als je wordt geboren als eerste meisje hebben je papa en mama een beetje pech maar ook een beetje geluk. Met een meisje zijn Chinezen niet zo blij, want als meisje hoor je als je eenmaal getrouwd bij bij de familie van je man en kun je niet voor je paps en mams zorgen op hun oude dag. Gelukkig mogen je papa en mama het dan nog één keer proberen. Hopelijk krijg je er dan een broertje bij, want aan een zusje hebben ze niets en bij het tweede kindje is echt scheepsrecht, anders puilt China binnenkort echt uit.

Krijg je toch nog meer broertjes en zusjes, dan hebben pappie en mammie een probleem want dan worden die niet erkend door de staat en mogen ze niet naar school en zo, tenzij je ouders alles zelf betalen. Vaak worden ze dan ter adoptie aangeboden en komen ze bij een nieuwe papa en mama in een ander land waar je wel veel kindjes mag hebben.

Ja, China blijft een raar land. We kwamen er zoveel lieve kleine jongetjes en meisjes tegen en dan te bedenken dat ze er zo wazig mee omgaan… onbegrijpelijk.

Morgen gaat het over een plek waar je zeker naar toe moet om het echte China te zien, heerlijk ranzig. Hier zorgde het meisje op de bovenstaande foto voor de nodige oh’s en ah’s.

In China rijden volgens de statistieken 1 biljoen fietsen rond en op een paar van die fietsen hebben Marc en ik rondgepeddeld door de straten van Beijing, de rijstvelden van Yangshou en over de stadsmuur van Xi’an. Dat is was een hele leuke ervaring, maar ook levensgevaarlijk zo nu en dan!

Je kunt je voorstellen dat het fietsen in Beijing tussen ruim 7 miljoen andere fietsen en meer dan een miljoen auto’s iets is om helemaal knettergek van te worden. Het zijn er trouwens niet alleen veel maar iedereen rijdt ook nog als een idioot, trekt zich niets aan van stoplichten en fietsen met lading kunnen soms wel 2 meter breed zijn. Want wat kun je zoal vervoeren op een fiets? Nou… Bijvoorbeeld een koelkast, honderden plastic flessen, 4 kinderen, koeienbeenderen, kilo’s groenten en fruit en noem maar op. Het kan niet gek genoeg, maar soms gaat het mis, we hebben wel eens een hele lading perziken over de weg zien vliegen.

In Xi’an hebben we na het experiment in Beijing te hebben overleefd ons begeven op een heel nieuw terrein; het tandemfietsen. Omdat dit de nodig samenwerking vereist en het ons ontbrak aan ervaring hebben we hier een iets rustigere locatie voor uitgezocht; de 14 km lange stadsmuur van het oude Xi’an. Na wat gammel van start te zijn gegaan liep het eigen lijk best lekker, al had de stadsmuur ook z’n obstakels, zoals de trappen omlaag die uit het niets opdoken en me nog steeds laten schrikken als ik er aan denk. We konden net op tijd de schuine helling nemen en verder sjezen. Een kunstinitiatief in de vorm van allerlei enorme vertoningen van stof en papier-maché zorgde voor het nodige entertainment onderweg, al met al een leuke ervaring, maar ik houd het toch maar bij een gewone fiets.

Op het platteland van Yangshou kreeg fietsen weer een hele andere dimensie. Het was heerlijk rustgevend, fietsen door  het Karstgebergte  met zijn prachtige rijstvelden, NOT! Het regende namelijk dat het zeikte en ook boeren rijden als idioten. Het was verder wel prachtig mooi.

Wil je het verkeer in China zelf ervaren? Onderstaand filmpje neemt je mee op de fiets, in de bus, taxi of gewoon te voet door de Chinese verkeerschaos. Druk op play en wordt knettergek!

Morgen komen de kleine mensjes aan bod waarvoor je extra moet opletten in het verkeer, en nee, het zijn niet de bejaarden…

Ingezonden door Gijs

China is een groot land dus als je er wil rondreizen moet je veel kilometers afleggen. Dat kan natuurlijk met het vliegmachien, maar aangezien wij geen tuin met geldboom hebben deden wij dat echt op z’n Chinees: met de slaaptrein.

Van te voren stonden er 4 treinreizen op het programma, waarvan 1 trip 27 uur zou duren. Deze laatste hebben we gelukkig tegen een redelijke bijbetaling kunnen inruilen voor een vliegtripje van 1,5 uur. Onze reisgids had tijdens haar 3 jaar reiservaring met Nederlanders ervaren dat zij deze lange reis niet als erg leuk ervaren omdat:

• De bedden 3-hoog, krap, keihard en privacyloos zijn;
• Er geen groot tv-scherm in iedere coupé hangt voor entertainment;
• Het bier van de catering niet lauw maar warm is;
• De toiletten (ja daar zijn ze weer) na een aantal uur enorm gaan stinken en vies zijn omdat mikken lastig is in een voort hobbelende trein;
• De ventilator bij gebrek aan airco vreselijk veel lawaai maakt, en het belangrijkste voor mij;
• Je als toerist 27 van je kostbare uren in China wel beter kan besteden.

Tijdens de 3 nachtelijke treinreizen van ongeveer 12 uur ieder, heb ik de volgende dingen meegemaakt die mijn treinreizen best wel aangenaam maakten:

• Romantisch cupnoodels eten met Marc;
• In 2 van de 3 treinen hadden we airco en hoefden we niet naar de herrie van de ventilator te luisteren;
• Het bed in de eerste trein was zo hard dat het in de volgende 2 treinen wel meeviel;
• Er op het station in plaats van warm, lauw bier verkocht werd en we de conductrice konden overhalen dat voor ons te halen;
• Het dansje van Bob in onderstaand filmpje en het meest vermakelijke van alles;
• Marina die een slaappil neemt en letterlijk omvalt na 1 slok bier, sterk verhaal maar kun je natrekken bij de rest van het reisgezelschap.

Als bewijsmateriaal van het bovenstaande heb ik onderstaand filmpje gemaakt. Helaas hebben we het avontuur van Marina niet vast kunnen leggen. Reisgenoten; mocht iemand het gouden filmpje hebben, ik wil best wel de moeite nemen om dat alsnog te verwerken in dat van mij.

Op nummer 13 staat morgen een zo mogelijk een nog slaapverwekkender maar lachwekkend thema. Chinezen zijn namelijk nogal lui…

Ik ben alweer een paar weken terug van mijn reis door China. In 15 dagen heb ik er zoveel meegemaakt dat het tijd word er met een brede glimlach op terug te kijken. Nu ik weer volop aan het werk ben wil ik daarom toch de komen 15 dagen weer even terug naar China en ik neem ik iedereen die mijn weblog leest graag mee op mijn reis.

De komende 2 weken dagen kunnen over jullie alle toppunten van mijn reis lezen en vooral ook bekijken want de Flip videocamera is overal mee naar toe geweest. In de top 15 zullen de mooiste, gekste, goorste en verbazingwekkendste belevenissen van mijn reis voorkomen.

Morgen zal ik beginnen met een plek die ik niemand kan aanraden te bezoeken, maar het is een absolute must do tijdens een reis door China of welk land dan ook, of je nu wil of niet.

Voor degene die alvast een voorproefje wil staan de foto’s van mijn reis al online. Maar wil je China echt beleven volg dan de komende 15 dagen mijn weblog!

Klik hier om naar mijn Picasa te gaan om de foto’s te bekijken.

Over ruim een week is het zo ver; Dan vertrekken we richting China. Ook al overheersen momenteel de voetbalkriebels, ook onze reis naar China begint steeds dichtbij te komen en we hebben er zin in!

Na een vlucht van 10 uur van Amsterdam naar Beijing komen we maandagochtend aan in deze wereldstad. We hebben hier 4 dagen vrij te besteden. Dat wordt dus rondslenteren door de oude wijken, verboden stad en hopelijk kunnen we ook een bezoekje brengen aan de ondergrondse stad. Dit is een overblijfsel uit de oorlog met Rusland en schijnt een must do te zijn.

Vanuit Beijing hebben we ook de kans om naar het Zomerpaleis aan de rand van de stad en naar de Chinese muur te gaan die ten noorden van de stad te vinden is. Hier moeten we natuurlijk naar toe, dus ga je binnenkort de ruimte in met een spaceshuttle, wij staan op het puntje rechtsonder op de kaart, zwaai even. Onvoorstelbaar dat dit bouwwerk te zien is vanuit het heelal.

Na 4 dagen Beijing vertrekken we per nachttrein naar Pingyao. Dit is een Chinees stadje dat nog maar net is uitgeroepen door Unesco tot Cultureel Wereld Erfgoed. Het is een stoffig oud stadje met smalle straatjes, een mooie oude stadsmuur en de noedels schijnen er heerlijk te zijn. Nu ik kan geen noedels meer zien sinds mijn avontuur in Australië, want daar heb ik me er scheel aan gegeten net als alle andere backpackers daar, maar ik ga een poging wagen. In China kom je er toch niet onderuit.

Na een paar dagen in Pingyao te zijn geweest nemen we weer een waarschijnlijk veel te drukke nachttrein naar Xi’an. Daar is het wereldberoemde terracotta leger van keizer Qin Shihuang te bezoeken. Je mag er helaas geen foto’s maken schijnt het maar kijken mag gelukkig wel. Volgens iedere reisgids is daar trouwens ook een islamitische wijk die heel bijzonder is maar ik geloof dat ik die in Turkije al voldoende gezien heb.

Na Xi’an gaan we een superlange treinreis maken van 1976 km dwars door China en deze duurt wel 26 uur. Aangezien we dan ook deels overdag reizen kunnen we wel van het mooie landschap genieten, lekker lezen en natuurlijk met de Ipad spelen.

Nu komen we in het deel van China waar ik me misschien wel het meest op verheug om te zien: het Karst gebergte. We blijven 2 dagen in Yangshuo, een klein dorpje aan de rivier de Li waar we gaan vissen met lokale vissers die nog traditioneel vissen met aalscholvers. Deze vogels vangen de vis en brengen die dan netjes naar de baas, goed afgericht zou ik zeggen. In het de Karstbergen vind je ook prachtige rijstvelden die duizenden jaren geleden zo aangelegd zijn en nu nog steeds bebouwd worden.

Tenslotte reizen we wederom per nachttrein door naar Guangzhou, in het Nederlands Kanton genoemd, bekend van de Kantonese restaurants die je in ieder dorp vind. We gaan eens checken of het eten daar lijkt op dat wat je hier bij de afhaalchinees krijgt. Echte lekkernijen schijnen volgens de Chinezen slangen, gedroogde schildpadden, uilen en katten te zijn. Tsja, ik weet niet of dat mijn eerste keuze van de kaart zou zijn, maar (bijna) alles valt te proberen.

Vanuit Guangzhou vliegen we na meer dan 4.000 km voornamelijk per trein gereisd te hebben weer terug naar Schiphol airport waar we met de neus in de Kepelse Kermis vallen.

Ik weet niet hoeveel ik gebruik kan maken van het wereldwijde web tijdens onze rondreis maar ik ga zeker mijn best doen om jullie op de hoogte te houden van onze trip. Maar voor het zo ver is hebben we nog heel wat te genieten in ons eigen landje nu Nederland in de finale staat van het WK voetbal!

Op mijn YouTube kanaal vind je trouwens diverse leuke filmpjes van het feest op het Stationsplein voor, tijdens en na de halve finale die we wonnen van Uruguay.

Voor iedereen die nieuwsgierig is wat mijn zusje allemaal gezien heeft tijdens haar eerste jaar in Australië staan er nu foto’s online.

Niet jaloers worden hè?!

Klik hier voor de foto’s

Australia here I come! Of beter gezegd; here WE come, want ik heb 2 tickets downunder geboekt, 1 voor mij en 1 voor mijn zusje, Iris. Zij is al expert op het gebied van Australië en backpacken want in augustus heeft zij er al een jaartje op zitten. De eerste weken zullen we samen doorbrengen in Airlie Beach. Daar woont zij momenteel met haar vriend Mike. Maar voor we naar Airlie Beach gaan blijven we nog een paar dagen in Sydney voor wat sightseeing. Van daaruit nemen we een binnenlandse vlucht naar het paradijsje op de foto.

Na een paar weken in Airlie Beach geacclimatiseerd te zijn en mijn horecapapieren te hebben gehaald ga ik verder noordwaarts naar Cairns. Dit partyparadijs bij uitstek ligt aan The Great Barrier Reef. Daar wil ik graag mijn duikbrevet gaan halen tijdens een meerdaagse boottocht.

Vanuit Cairns ga ik weer zuidwaarts om na 2 maanden reizen aan te komen in Sydney om daar de feestdagen

door te brengen. Mijn hostel heb ik al geregeld, want die zitten maanden van te voren al stampvol geboekt. Dat wordt met kerst dus bbq at Bondi Beach en vuurwerk kijken met het Opera House en de Harbour Bridge als decor.

In het nieuwe jaar ga ik verder zuidwaarts richting Melbourne. Daar wil ik graag naar de Formule I op 28 maart 2010. In de tussentijd ben ik van plan om fruitpluk werk te gaan doen en misschien wel een bezoekje te brengen aan Tasmanië. Eens kijken of die Tasmanian Devil echt zo duivels zijn als bij de Looney Tunes… En als er dan nog tijd over is ga ik misschien nog wel naar Nieuw Zeeland. Een ticket is spotgoedkoop en het moet er prachtig zijn, dus wie weet…

Vervolgens ga ik via The Great Oceanroad verder naar Adelaide om daar de outback in te trekken. Dwars door het midden van het land ga ik via Alice Springs naar Darwin. Alice Springs moet geweldig zijn en ook Uluru oftewel Ayers Rock moet heel mooi zijn om te beklimmen.

Daarna ga ik door naar Darwin, helemaal in het noorden van Australië. Darwin is omgeven door diverse nationale parken waarvan Litchfield en Kakadu de bekendsten zijn. Ik heb gehoord dat daar ook de ´jumping crocodiles´ te vinden zijn. Die moeten echt super indrukwekkend zijn, dus die moet ik zeker zien tijdens mijn bezoek aan het noorden van Australië.

Na mijn bezoek aan Darwin vlieg ik terug naar de oostkust om daar eventueel nog een tijdje van het mooie weer en de zee te genieten. Aangezien ik niet echt een goed idee heb hoe lang ik over mijn reis ga doen bekijk ik dan of ik meteen naar huis kom of dat er nog tijd is om excuries te doen. Misschien is er zelfs de mogelijkheid om een duikcruise naar het verre, allermooiste deel van The Great Barrier Reef te maken. Ergens tussen juni en september kom ik in ieder geval terug naar het pitoreske Roermond, want tegen die tijd zal ik iedereen hier wel heel erg missen.