Het is alweer een hele tijd geleden dat ik voor het laatst met een duikbril op m’n snoet en een zuurstoftank op m’n rug kopje onder ging in het West-Australische Ningaloo Reef. Een ervaring om nooit meer te vergeten, maar toch trok het me niet om af en toe een keer de Maas in te springen en op zoek naar vis te gaan. Om een niet al te grote flater te slaan bij mijn knappe Egyptische duikinstructeur tijdens mijn aanstaande vakantie in september leek het me verstandig toch even een opfriscursus te doen. Afgelopen woensdag zat ik dus samen met nog een paar anderen weer in de schoolbanken, niet met uitzicht op een tropisch strand maar op de grijze muren van onze gemeentelijk trots; De Roerdomp.

Tijdens het uurtje theorie kwam ik er al snel achter dat ze het hier toch iets anders doen dan bij de Skippies. Van een kwart van de handgebaren had Chantal nog nooit gehoord en hoezo maximaal twee duiken op een dag? Ik kan me toch echt wel een dag van drie duiken herinneren… Oh, en dan nog de mooiste. Bij behalen van de volgende duikrang – 2*  genoemd in Nederland – zou ik ook nachtduiken mogen uitvoeren. Oh, dat is dan anders dan bij PADI. Nee hoor, ook bij PADI mag je als Open Water Diver nog niet ’s nachts duiken. Laat ik dat nu op de dag van het behalen van mij Open Water nog gedaan hebben. Nou ja, lang leve de omgang met regels in Australië, want die nachtduik was best leuk, ook al lagen alle vissen te slapen en heb ik volgens mij alleen een kreeft of zoiets gezien.

Net voor ik kon beginnen met gapen werd het eindelijk tijd om de duikuitrusting in elkaar te gaan zetten en kopje onder te gaan. Joepie, ik heb altijd al een keer De Roerdomp van 3 meter diepte willen bewonderen. Eenmaal alles in elkaar te hebben gezet was ik alweer snel gewend aan het duikgevoel, heerlijk. Alleen jammer dat er zo weinig vis te zien was. Met trimzwemmen kom je tenminste nog om de paar meter een Walvis tegen… 😉

Na alle oefeningen goed doorlopen te hebben inclusief een drenkelingen redding (Die waren ze me ook vergeten te leren Down Under.) was voor mij de conclusie dat ik er in Egypte wel weer tegenaan durf. Laat die knappe duikinstructeur maar komen.

Binnenkort meer over mijn aanstaande rondreis door het land van de pyramides en Cleopatra, maar eerst nog een paar weekjes werken.

Het was weer een gezellig kermisweekend aan de Kapel, maar vanochtend ging de wekker toch echt veel te vroeg. Ik kon gisteravond natuurlijk niet vertrekken voor Patrick Gerets en Big Benny gezongen hadden en de bonnen op waren. Het was 1 uur voor ik sliep en vanochtend ging om 10 voor 6 de wekker weer.

Er was wel een goede reden om vroeg op te staan. We zijn nu onderweg om mijn zusje, Iris, op te halen van Schiphol. Ze komt vandaag na precies een jaar terug uit Australië.

Ze belde een uurtje geleden om te vertellen dat ze in Londen was. Mijn ouders waren niet te bereiken en de telefoon thuis werd ook niet opgenomen. Zij is in de veronderstelling dat alleen mijn ouders op Schiphol staan zometeen, maar ik zit er dus ook bij samen met Renée, Lizzy en Debra. Iedereen moest dus even heel stil zijn zodat ze het niet zou opmerken.

Op de terugweg naar Roermond zal ik verslag doen van haar aankomst op Schiphol.