Ja, ik ga mijn tv-debuut maken in Zuid-Korea. Ik ben namelijk de afgelopen 2 dagen op Kangaroo Island geweest met een cameraploeg uit Zuid-Korea. Ze worden gesponsord door de Australische regering om Australië te promoten in dit Aziatische land doormiddel van een documentaire en een fotoreportage. Dat was in ieder geval een leuk en bijzonder gezelschap.

Onze reis naar het op 2 na grootste eiland van Australië begon dinsdag vroeg in de ochtend toen we in het busje stapten van Adelaide naar de ferry in Cape Jervis. Deze bracht ons in een klein  uurtje naar Kangaroo Island. Onderweg heb ik dolfijnen gezien die aan het spelen waren in de golven van de boot. Ook bij aankomst op het eiland zagen we ze weer in Pannington Bay, helaas te ver weg voor mooie foto’s.

Voor we naar Seal Bay gingen om de Australian Sea-lions van dicht bij te bewonderen zijn we eerst naar een Eucalyptus farm gegaan. Hier maken ze van eucalyptusbladeren olie en andere producten. Dat was wel interessant, maar het leukste was toch wel de kleine Kangaroo Island Kangaroo, Luna. Op de boerderij vangen ze jonge kangoeroes op die hun mammie kwijt zijn.

Het volgende op het programma voor we eindelijk konden gaan zwemmen waren de Australian Sea-lions in Seal Bay. Samen met een lokale gids gingen we het strand op waar meer dan 200 van deze mooie dieren lagen te luieren in de zon. Geef ze eens ongelijk, het was zo’n 40 graden. Ook voor ons werd het dus tijd om een verkoelende duik te nemen. Dat hebben we dan ook gedaan in Vivvone Bay. Daar lagen de mooiste schelpen op het strand waar van ik er één vond die precies als een ring om mijn pink past. Dat is toch nog eens een mooi souvenir, niet waar?

Na het zwemmen werd het tijd om richting onze slaapplek voor de nacht te gaan, een cottage in the middle of nowhere. We hebben er lekker gebarbecued, kangoeroes, koala’s en echidna’s gespot en genoten van een lekkere cider bij het kampvuur. ‘s Avonds kregen we ook nog bezoek van Ted en Ed, 2 possums. Deze duiveltjes zijn vaste bewoners en komen ‘s avonds op bezoek op zoek naar voedsel. De gids vertelde het verhaal dat kort geleden een nieuwe gids slim dacht te  zijn. Hij had ‘s avonds voor hij ging slapen de tafel alvast gedekt voor het ontbijt. Dat vonden Ted en Ed wel leuk, maar de volgende ochtend was er niets meer over van het ontbijt voor de groep. De duiveltjes hadden met zijn tweetjes alles opgegeten.

De nacht heb ik niet doorgebracht in de cottage maar heerlijk buiten in een swag onder de sterrenhemel. Dat was nog eens lekker wakker worden de volgende ochtend, al was het wel erg vroeg. Na het ontbijt werd het tijd voor wat sportieve inspanning, sandboarden. In Little Sahara de berg op klimmen en zo hard mogelijk naar beneden gaan. Het is lastiger dan je denkt maar ik kreeg het toch meteen de eerste keer voor mekaar om in volle vaart de berg af te sjezen, super gaaf! Is weer eens wat anders om te doen op de elfde van de elfde, maar volgend jaar toch maar weer gewoon de opening van het vastelaovendsezoen vieren.

Na het sportieve gedeelte werd tijd om naar Flinders Chase National Park te gaan. Daar zijn de Remarkable Rocks en Admirals Arch. De Remarkable Rocks is een – de naam zegt het al – nogal merkwaardige rotsformatie. Door erosie hebben deze de meest aparte vormen gekregen en ik zou er uren kunnen doorbrengen zonder me te vervelen. Kijk maar naar de foto’s, die spreken voor zich.

Na het bezoek aan de rotsen werd het weer tijd om wat wildlife te spotten. Bij Admirals Arch leven de New Zeeland Fur Seals, de zuidelijke familie van de bewoners van Seal Bay. Ze leven op de rotsen bij Admirals Arch, een hele mooie grot. Onze gids, een Kiwi, vond uiteraard, dat omdat de Nieuw Zeelandse soort op de rosten leeft, het de stoere soort is ten opzichte van die Australische watjes die maar wat op het strand rondhangen. Hier kwam ik trouwens ook nog een provinciegenoot tegen; een Maastrichtenaar die al 41 jaar Downunder zat maar de vastelaovend nog steeds miste. Typisch op de elfde van de elfde.

Na een stevige lunch werd het helaas tijd om terug te gaan naar het vaste land. Ik had op dit eiland makkelijk een week kunnen blijven zonder me te vervelen. Dit is zonder twijfel het bijzonderste stukje Australië wat ik tot nu toe gezien heb.

Vandaag heb ik een dagje rust, morgen ga ik lekker wijn proeven in de Barossa Valley en zaterdag is het dan eindelijk zo ver; de outback in!

• Bekijk hier de foto’s van mijn favoriete stukje Australië

De afgelopen 3 dagen hebben in het teken gestaan van een reis langs de legendarische Great Ocean Road en Grampians National Park. Ik had al gehoord dat deze kustweg in de top 10 van kustroutes staat en dat is zeker niet voor niets.

Vrijdag moest ik vroeg uit de veren omdat ze me om 7 uur ‘s ochtends op kwamen halen bij het hostel. Na de rest van de groep overal in Melbourne opgehaald te hebben zijn we op weg gegaan naar de GOR. Voor het ontbijt stopten we in Torquay, de thuisbasis van de grote surfmerken Rip Curl en Quicksilver. Hier vlak in de buurt op Bells Beach vinden ook de wereldkampioenschappen surfen plaats als die in Australië worden gehouden.

In Torquay start ook officieel de Great Ocean Road. Het uitzicht is hier echt ontzettend mooi want je kijkt bijna de hele tijd uit over de oceaan met de mooiste stranden en aan de andere kant groene heuvels en valleien. Eén van die mooie groene valleien is Otway National Park. We hebben een korte wandeling gemaakt door dit regenwoud. Heel mooi maar het kan niet tippen aan het tropisch regenwoud van Daintree in het noorden van Queensland waar ik geweest ben.

Na een lunchstop met bezoek van emoes zijn we eindelijk daar naar toe gegaan waar het allemaal om draait; de spectaculaire limestone rotsformaties langs de kust met als bekendste The Twelve Apostles. Helaas zijn het er geen 12 meer. Doordat de steensoort erg zacht is kiepert er door weer en wind nog wel eens eentje om, zoals vooraan op de foto in 2005. Volgens mij waren het er nog zo’n 7 en een halve.

De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om de rest van de wonderbaarlijke kust te bekijken. Eentje met een leuk verhaal is de London Bridge. Dat was een brug met 2 bogen die verbonden was met het vaste land en gewoon te belopen was voor toeristen. Op een dag in 2005 is de boog die de brug met het land verbind ingestort door erosie. Op dat moment stonden er een man en vrouw op het uiteinde van de brug van het uitzicht te genieten. Oké vervelend als je daar staat, maar alles was in orde met hen. Er waren binnen no time helikopters in de buurt om hen te redden en het hele gebeuren te filmen en live op tv uit te zenden. Alles prima zou je zeggen, zei het niet zo dat de man en vrouw een buitenechtelijke verhouding hadden, de partners thuis hadden gelaten en er stiekem een romantisch weekendje tussenuit waren. Betrapt!

De rest van de tweede en de derde dag hebben we doorgebracht in de bus – waar natuurlijk Rowwen Hèze werd gedraaid vanwege het slotconcert – en Grampians National Park. We hebben daar een aantal wandeltochten gemaakt. Heel leuk bij 40 graden, maar het uitzicht waarmee je na de klim beloond werd was wel de moeite waard. Toen we boven op de berg bij stonden te komen van de klim, kwam het gesprek op ongelukken en littekens die iedereen daaraan had overgehouden. Dat begon met een brandwond van een hete kop thee en eindigde met het verhaal van onze gids die daar nog even een schepje bovenop deed. Zijn linker onderarm is verminkt met een hoop rare bobbels. Hoe dat gekomen is? Tijdens het vissen dacht een lief krokodilletje dat zijn arm een deel van het lekkere visje was dat hij uit het water haalde en deed hap. De onderarm hing nog met een beetje vel vast aan de bovenarm en hij moest samen met zijn vismaatje die ook nog een paar keer out ging onderweg 15 km terug lopen naar de auto om naar het ziekenhuis te gaan. Arm gelukkig goed gerepareerd na vele operaties en alles werkt nog. Ja, daar sta je dan met je verhaal over een litteken door een hete kop thee.

Ik ga ophouden met wauwelen want ik moet inkopen gaan doen voor mijn volgende trips; slaapzak, muggennet en dat soort zaken, want vanaf deze week word het voornamelijk kamperen. Eerst morgen 2 dagen naar Kangaroo Island en dan vanaf zaterdag voor 2 weken de outback in op weg naar Alice Springs en Darwin.

• Bekijk hier de foto’s van The Great Ocean Road

• Klik hier om de foto’s van The Grampians National Park te bekijken