Het is alweer een tijd geleden dat jullie van me hebben gehoord op mijn weblog. Door alle drukte met mijn nieuwe oude baan bij ARS en allerlei gezellige bezigheden in de weekenden ben ik er gewoon niet meer aan toe gekomen. Jullie hebben o.a. nog mijn verhaal over het dagje carnaval in het Belgische Diest van me tegoed.

Het was weer een leuke ervaring om op een gewone zondag in maart verkleed over de Kapellerlaan te lopen en bij Café Aad Remunj in de partybus naar Diest te stappen. Voor mij was het al de derde keer, voor Marc de tweede, maar voor Wous, Mandy en Erik was het de eerste keer. Als echte diehard vastelaovesvierders hadden ze zich net als de rest van de bus uitbundig verkleed en geschminkt.

Marc en Erik gingen gezellig als Dombo en Dombo op pad, al had Dombo Marc nogal een problematische start van de dag. Tijdens het pannenkoekenontbijt met Mandy en Wous in onze woonkamer ging de arme Dombo op zijn eigen staat staan toen hij zijn vijfde pannenkoek van het bord wilde graaien. Toen had ie dus een gatje in z’n broekie. We hebben hem nog proberen te hechten met veiligheidsspelden maar het mocht allemaal niet baten. Ach ja, zo waren de twee in ieder geval ook van achteren uit elkaar te houden.

Voor de rest was het Diest zoals het moet zijn en altijd is. Veel bier, slechte, voornamelijk Brabantse carnavalsmuziek, betere livemuziek van een dweilorkest uit Breda, al drie jaar dezelfde prins, een grote frietwagen en een optocht waar allerlei commerciële rommel je om de oren vliegt. Dat komt dus neer op een geslaagde dag waar eigenlijk de foto’s genoeg over zeggen.

• Geniet hier van alle gezellige fotomomenten in Diest

• Als je maar niet genoeg kan krijgen van die twee leuke olifantjes kun je hier nog hun privéalbum bekijken, want o want vonden ze zichzelf toch fotogeniek…

Tot snel, want ik ben met allerlei leuke dingen bezig waar ik jullie gauw meer over wil laten weten.

Doei doei!

Ja, het is alweer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen op mijn weblog, maar tijdens de vastelaovend en de weken ervoor heb ik maar tijd voor één ding; feest vieren. Dat is dit jaar ook weer behoorlijk goed gelukt. Werken bij Aad Remunj, träöte met Waat ein Herrie en als nieuwe dicipline – om het in olympische termen te houden – op stap met de Bacchusklup.

Sfeertje proeven van de vastelaovend? Bekijk onderstaand filmpje dat ik gemaakt heb tijdens ‘t Bacchusdrieve, toen ik met Fabrizio op het podium stond.

Heb je nog niet genoeg gezien? Bekijk dan via deze link mijn foto’s van de vastelaovend.

Ja ja, ik weet het, volgens mijn laatste bericht ben ik wel van plan geweest om 30 december in het vliegtuig naar huis te stappen, maar verder ben ik vervolgens niet gekomen volgens mijn weblog. In werkelijkheid natuurlijk wel, maar aangezien ik tot nu toe in een soort van ontkenningsfase heb gezeten ben ik op mijn weblog lekker in het warme Australië gebleven. Na ruim twee weken werd het dan nu toch tijd om ook hier maar terug naar Nederland te keren, want ook daar is het best goed uit te houden.

31 december ben ik na een vlucht van meer dan 20 uur geland in Frankfurt waar ik de trein naar Düsseldorf heb gepakt, waar mam en Marc me stonden op te wachten. Het was een heel onwerkelijk maar blij weerzien. Je stapt in één keer weer terug in het normale leven. Na maanden reizen, mijn eigen ding te hebben gedaan en heerlijk warm weer was het toch wel even heel vreemd om ‘gewoon’ weer thuis te zijn.

Ik ben wel meteen weer goed verder gegaan. Oud en nieuw heb ik gezellig bij vrienden thuis gevierd en bij de Tramhalte. De rest van dat weekend stond in het teken van vastelaovend. Zaterdagavond prinsuitroepen van d’n Uul en op zondag natuurlijk het Bacchusuitroepen bij Café&Zo. Dat was dus een zwaar maar gezellig weekend. Ook de weekeindes daarna hebben in het teken van vastelaovend gestaan, met als topper de verkesaovend afgelopen zaterdag. Dan ben ik toch wel weer blij om thuis te zijn want vastelaovend blijft toch mijn favoriete feestje van het jaar.

Gisteren was trouwens ook nog een leuk dagje. Het was weer tijd voor de uitreiking van de gouden, zilveren en bronzen tapknop. Aangezien mijn ouders met Aad Remunj vorig jaar het goud te pakken hadden waren we wel nieuwsgierig naar onze score van dit jaar. En jawel hoor, weer prijs. Nu hebben we brons gewonnen. Dat betekend wel dat we over een paar weken weer naar Amsterdam mogen voor de landelijk finale en de uitreiking van het gouden fust. Word nu lid van de Aad Remunj hyves om de foto’s te bekijken en volg de gebeurtenissen rondom de race om het gouden fust.

Ik zal binnenkort ook nog het filmpje van mijn skydive uploaden naar youtube zoals beloofd. Want dat is nog steeds de gaafste ervaring van mijn hele trip downunder. Verder zal ik jullie via dit weblog zo nu en dan nog op de hoogte houden van wat me bezig houd, maar aangezien dat niet zo spannend zal zijn als de afgelopen maanden in Australië zal dat niet zo vaak zijn.