De afgelopen 3 dagen heb ik meer in de bus doorgebracht dan wat anders. Ze noemen het een 3-daagse tour van Alice Springs naar Darwin, maar ze hadden het beter een taxirit met korte adempauzes kunnen noemen.

De eerste dag was een busrit van zo’n 500 km met 2 korte tussenstops. De eerste stop was na de Steenbokskeerkring te zijn gepasseerd een ouderwets telegraafstation waar je telefoon iets uit een sciencefictionfilm lijkt. Daar hadden ze om het nog iets te laten lijken een pub naast gebouwd die uiteindelijk meer bekijks trok dan de attractie zelf. Het was een pub als William Creek Hotel waar ik vorige week was, helemaal behangen met buitenlands geld en andere rotzooi. Om de Nederlandse collectie wat uit te breiden heb ik er mijn Lowlands polsbandje laten afknippen en gedoneerd aan een dolblije kastelein.

Onze lunch was op een hele rare plek. Een tankstation met winkeltje dat helemaal in Sciencefictionsfeer was aangekleed, compleet met alians en al. Onze volgende stop waren de Devils Marbles. Dit is een stel vulkanische stenen die in de middle of nowhere uit lijken te zijn gevallen en een speeltuin voor acrobaten en fotografen. Als je de foto’s ziet snap je wel waarom.

Dag 2 was een rit van 700 km. De enige stops onder weg waren de beroemde Daily Waters pub – die ook weer behangen was met geld, ondergoed en alle andere troep die je maar kunt bedenken – en hot springs in het midden van een regenwoud. Die zwemonderbreking was wel zeer aangenaam moet ik zeggen.

Na weer eens een nachtje in de buitenlucht te hebben doorgebracht omdat het in de tent niet uit te houden was gingen we weer vroeg op pad voor de laatste 300 km naar Darwin. ‘s Ochtends konden we onze overtollige energie kwijt in de Katerine Gorge tijdens een kanotocht en een heerlijke duik in de gorge waar hooguit wat ‘ongevaarlijke’ zoetwater krokodillen leven. Ook de lunch was weer een zwem stop waar gewaarschuwd werd voor crocs die ongevaarlijk zijn maar misschien bijten.

Vanavond om half 7 kwam ik doodop in Darwin aan waar ik morgenochtend om 6.20 am weer opgepikt wordt voor mijn volgende trip. Dit wordt een 4-wheel safari naar Litchfield en Kakadu National Park, op zoek naar de echte krokodillen die zeker bijten. Van horen zeggen weet ik dat er maar zo’n 5 per 300 meter in de rivier zitten waarover we gaan cruisen. Bij deze; mocht ik het niet overleven, leuk om jullie gekend te hebben en anders tot ziens!

• Bekijk hier de foto’s van mijn taxirit naar Darwin

Op weg naar Alice Springs terwijl mijn medereisgenoten slapen overdenk ik de afgelopen dagen. Omdat het ene nog indrukwekkender was dan het andere heb ik even nodig om de herinneringen van een paar dagen geleden weer naar boven te halen.

Maar 500 km  naar het zuiden was ik 4 dagen geleden, in Coober Pedy. Deze hoofdstad van de wereldwijde opaalindustrie, waar iedereen onder de grond woont, is zonder twijfel de vreemdste plaats waar ik geweest ben in mijn leven. Het is bijna een soort van maanlandschap waar je in terecht komt, compleet met spaceshuttles die daar achtergelaten zijn na opnames van diverse sciencefiction films. Je vergeet bijna dat er één van de mooiste mineralen ter wereld onder dit landschap verborgen zit, opaal. Ook ik ben voor de bijl gegaan en heb een mooie halsketting en een paar oorbellen gekocht die me voor de rest van mijn leven zullen herinneren aan mijn bezoek aan deze vreemde plek.

Na de set van sciencefiction films verlaten te hebben kwam ik terecht in een landschap waar Indiana Jones zich prima thuis gevoeld zou hebben, Kings Canyon. Hier hebben we lange wandeltochten gemaakt dwars door de Garden of Eden en de Domes of the lost city en rond gehobbeld op de rug van een kameel. Maar het gaafste was wel om dit hele gebied vanuit de lucht te bekijken tijdens een korte helikoptervlucht. Helaas was het te bewolkt voor mooie zonsopgangen en zonsondergangen maar dat is de afgelopen 2 dagen helemaal goed gemaakt tijdens het bezoek aan de meest heilige plek van Australië.

Uluru is namelijk niet zomaar een rots midden in het rode hart van een land dat ooit aan de Aboriginals toebehoorde. Het is voor de oorspronkelijke bewoners de meest heilige plek op deze aardkloot. Vlakbij Uluru – op zo’n 50 km afstand – ligt nog een heilige plek, Kata Tjuta. Beiden hebben we de afgelopen 2 dagen bezocht en het was heel speciaal en ontzettend mooi om zo dicht bij deze plekken te komen. We hebben er de mooiste zonsopgangen en zonsondergangen gezien. Gezellig met een beker gun en een zak Doritos kijken hoe Uluru constant van kleur veranderd terwijl de temperatuur met een graad per minuut schijnt te dalen en de rijke lui naast je proosten met champagne.

Vanochtend ging de wekker voor de derde nacht op rij om vier uur voor de laatste zonsopgang bij Uluru en een wandeling rond de rots. Het beklimmen van Uluru was ook vanochtend tijdens de wandeling met gids weer een veelbesproken onderwerp. Zoals jullie misschien al eerder gehoord hebben of op mijn weblog hebben gelezen is het beklimmen des respectvol naar de Aboriginals toe maar niet verboden en word het nog veel gedaan door onnozele toeristen. Vanochtend was de levensgevaarlijke klim net als de afgelopen dagen gesloten wegens weersomstandigheden en men verwacht dat binnen nu en een jaar de klim helemaal gesloten word. 34 doden en vele gewonden sinds de opening van de klim alleen al lijkt me reden genoeg hiervoor.

Tegen de avond zullen we aankomen in Alice Springs en is alweer de laatste avond aangebroken van een geweldige trip. Voor iedereen die van plan is een tour te maken door de Australische outback en geïnteresseerd is in de Aboriginalcultuur zou ik zeggen doe het absoluut met Truely Tribal! Ik heb aan de afgelopen tien dagen een geweldig stel vrienden en een boel mooie herinneringen overgehouden.

Morgen gaat mijn reis weer verder richting Darwin. Van hieruit ga ik een heel andere omgeving in. Het is namelijk tijd om krokodillen te gaan spotten en het tropisch regenwoud van Kakadu en Litchfield in te duiken. De luchtvochtigheid schijnt daar momenteel rond de 90 procent te zijn bij een temperatuur van 40 graden, heerlijk toch?

• Klik hier om de foto’s van mijn outback trip te bekijken

Op weg naar Coober Pedy, rijdend door het droogste landschap dat ik ooit gezien heb kijken we uit naar koeien. We rijden momenteel namelijk door the world’s largest cattle station. Anna Creek Cattle Station is groter dan België, maar arme koetjes, ik heb nog nooit een wei met zo weinig gras gezien.

We zijn halverwege onze 10-daagse trip van Adelaide naar Alice Springs en het verveelt me nog lang niet. Zaterdagochtend zijn we met een groepje van 6 personen – inclusief onze gezellige tourguide Flick van Truely Tribal – op weg gegaan naar de Flinders Ranges. In deze bergketen ten noorden van Adelaide zijn we de eerste nacht ons verblijf uitgejaagd door een miljoen kleine vliegjes (en dan overdijf ik niet).Gelukkig is buiten slapen in een swag hier geen straf.

De tweede dag werden we al vroeg weggestuurd op mountainbikes om zo de eerste kilometers van de dag af te leggen. We zijn vroeg in de middag bezweet aangekomen in Aboriginal gemeenschap van Iga Warta. De airco van de bus was kapot dus we waren heel blij dat we een frisse duik in het zwembad konden nemen. Na het avondeten werd het kampvuur aangestoken en leerde onze gastheer Clif ons woorden in het Adnyamathanha. Hij vertelde ons vervolgens oude verhalen in deze taal die de Adnyamathanha mensen tegenwoordig nog steeds als eerste taal spreken voor het Engels. Er werd ook heerlijk brood gebakken in de kolen. De korst was helaas wel zo hard dat mijn beugel het niet overleefd heeft en ik vandaag in Coober Pedy op zoek moet naar een tandarts.

De volgende morgen is Flick al vroeg op weg gegaan om de airco te laten repareren, want geloof me, hoe koud het in Nederland nu ook mag zijn, met een temperatuur van 48 graden door de woestijn rijden in een bus zonder airco is ook geen pretje. Wij werden vroeg gewekt door loslopende pony’s en kippen en die dag heeft Clif ons onder zijn hoede genomen. Hij heeft ons zijn land laten zien en ons welkom geheten door onze gezichten te beschilderen met oker. Vooral de rotstekeningen waren erg bijzonder. Hij legde alles aan ons uit zoals zijn opa dat 43 jaar geleden, toen hij een jochie van 10 jaar oud was, ook heeft gedaan.

Tegen de avond werd het tijd om Flick te verwelkomen met een blij gezicht omdat de airco gerepareerd was en te beginnen aan onze zelfgemaakte boemerangs. Dat is een heel karwei waarbij je het stuk hout eerst met een bijl te lijf gaat en vervolgens met veel geduld moet bijschaven en bijschuren. Ik vond het wel heel erg gaaf om te doen, want al is hij nog steeds niet klaar hij ziet er nadat ik hem gisteren voor het eerst geolied heb al heel mooi uit.

Voor het gisteravond tijd was voor een biertje in William Creek Pub hebben heel wat kilometers af moeten leggen over de historische Oodnadatta Track, de oude weg van The Ghan trein volgend. Deze hebben ze moeten verplaatsen omdat de boel steeds onder water liep. Beetje raar in the middle of the desert. We hebben onderweg een bezoek gebracht aan een gekke Hollander die al ruim 40 jaar in de Australische outback woont, genaamd Talc Alf. Hij heeft een heel eigen kijk op het alfabet maakt beeldhouwwerken uit speksteen. Daar heb ik mijn eerste Australische stukje kunst aangeschaft.

Het plan was om te gaan wandelen over Lake Eyre, het grootste zoutwatermeer ter wereld dat droog staat en een stralend witte bodem heeft. Maar helaas… Kunnen jullie je de zandstorm nog herinneren die Sydney rood kleurde in september? Die kwam uit dit gebied en heeft de zoutvlakte helemaal in stof gelegd en dat zal de hele zomer zo blijven tot het weer een keer regent. Na ons vervolgens met zijn tienen in een verkoeld badje te hebben gepropt om te genieten van 3 miljoen jaar oud water dat hier uit de grond naar boven komt was het tijd voor ons biertje in Wlilliam Creek. Een leuke kroeg trouwens, enne pap, laat ik je nu niet op ideeën brengen met de foto’s…

Ik hoop dat ik dit ergens in Coober Pedy geüpload krijg vandaag met wat foto’s voor ik op zoek ga naar het gekleurde goud van Australië, Opaal. Bij aankomst in Alice Springs horen jullie vast weer van me.

• Bekijk hier mijn foto’s van mijn eerste 4 dagen in de outback.

De afgelopen 3 dagen hebben in het teken gestaan van een reis langs de legendarische Great Ocean Road en Grampians National Park. Ik had al gehoord dat deze kustweg in de top 10 van kustroutes staat en dat is zeker niet voor niets.

Vrijdag moest ik vroeg uit de veren omdat ze me om 7 uur ‘s ochtends op kwamen halen bij het hostel. Na de rest van de groep overal in Melbourne opgehaald te hebben zijn we op weg gegaan naar de GOR. Voor het ontbijt stopten we in Torquay, de thuisbasis van de grote surfmerken Rip Curl en Quicksilver. Hier vlak in de buurt op Bells Beach vinden ook de wereldkampioenschappen surfen plaats als die in Australië worden gehouden.

In Torquay start ook officieel de Great Ocean Road. Het uitzicht is hier echt ontzettend mooi want je kijkt bijna de hele tijd uit over de oceaan met de mooiste stranden en aan de andere kant groene heuvels en valleien. Eén van die mooie groene valleien is Otway National Park. We hebben een korte wandeling gemaakt door dit regenwoud. Heel mooi maar het kan niet tippen aan het tropisch regenwoud van Daintree in het noorden van Queensland waar ik geweest ben.

Na een lunchstop met bezoek van emoes zijn we eindelijk daar naar toe gegaan waar het allemaal om draait; de spectaculaire limestone rotsformaties langs de kust met als bekendste The Twelve Apostles. Helaas zijn het er geen 12 meer. Doordat de steensoort erg zacht is kiepert er door weer en wind nog wel eens eentje om, zoals vooraan op de foto in 2005. Volgens mij waren het er nog zo’n 7 en een halve.

De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om de rest van de wonderbaarlijke kust te bekijken. Eentje met een leuk verhaal is de London Bridge. Dat was een brug met 2 bogen die verbonden was met het vaste land en gewoon te belopen was voor toeristen. Op een dag in 2005 is de boog die de brug met het land verbind ingestort door erosie. Op dat moment stonden er een man en vrouw op het uiteinde van de brug van het uitzicht te genieten. Oké vervelend als je daar staat, maar alles was in orde met hen. Er waren binnen no time helikopters in de buurt om hen te redden en het hele gebeuren te filmen en live op tv uit te zenden. Alles prima zou je zeggen, zei het niet zo dat de man en vrouw een buitenechtelijke verhouding hadden, de partners thuis hadden gelaten en er stiekem een romantisch weekendje tussenuit waren. Betrapt!

De rest van de tweede en de derde dag hebben we doorgebracht in de bus – waar natuurlijk Rowwen Hèze werd gedraaid vanwege het slotconcert – en Grampians National Park. We hebben daar een aantal wandeltochten gemaakt. Heel leuk bij 40 graden, maar het uitzicht waarmee je na de klim beloond werd was wel de moeite waard. Toen we boven op de berg bij stonden te komen van de klim, kwam het gesprek op ongelukken en littekens die iedereen daaraan had overgehouden. Dat begon met een brandwond van een hete kop thee en eindigde met het verhaal van onze gids die daar nog even een schepje bovenop deed. Zijn linker onderarm is verminkt met een hoop rare bobbels. Hoe dat gekomen is? Tijdens het vissen dacht een lief krokodilletje dat zijn arm een deel van het lekkere visje was dat hij uit het water haalde en deed hap. De onderarm hing nog met een beetje vel vast aan de bovenarm en hij moest samen met zijn vismaatje die ook nog een paar keer out ging onderweg 15 km terug lopen naar de auto om naar het ziekenhuis te gaan. Arm gelukkig goed gerepareerd na vele operaties en alles werkt nog. Ja, daar sta je dan met je verhaal over een litteken door een hete kop thee.

Ik ga ophouden met wauwelen want ik moet inkopen gaan doen voor mijn volgende trips; slaapzak, muggennet en dat soort zaken, want vanaf deze week word het voornamelijk kamperen. Eerst morgen 2 dagen naar Kangaroo Island en dan vanaf zaterdag voor 2 weken de outback in op weg naar Alice Springs en Darwin.

• Bekijk hier de foto’s van The Great Ocean Road

• Klik hier om de foto’s van The Grampians National Park te bekijken

Australia here I come! Of beter gezegd; here WE come, want ik heb 2 tickets downunder geboekt, 1 voor mij en 1 voor mijn zusje, Iris. Zij is al expert op het gebied van Australië en backpacken want in augustus heeft zij er al een jaartje op zitten. De eerste weken zullen we samen doorbrengen in Airlie Beach. Daar woont zij momenteel met haar vriend Mike. Maar voor we naar Airlie Beach gaan blijven we nog een paar dagen in Sydney voor wat sightseeing. Van daaruit nemen we een binnenlandse vlucht naar het paradijsje op de foto.

Na een paar weken in Airlie Beach geacclimatiseerd te zijn en mijn horecapapieren te hebben gehaald ga ik verder noordwaarts naar Cairns. Dit partyparadijs bij uitstek ligt aan The Great Barrier Reef. Daar wil ik graag mijn duikbrevet gaan halen tijdens een meerdaagse boottocht.

Vanuit Cairns ga ik weer zuidwaarts om na 2 maanden reizen aan te komen in Sydney om daar de feestdagen

door te brengen. Mijn hostel heb ik al geregeld, want die zitten maanden van te voren al stampvol geboekt. Dat wordt met kerst dus bbq at Bondi Beach en vuurwerk kijken met het Opera House en de Harbour Bridge als decor.

In het nieuwe jaar ga ik verder zuidwaarts richting Melbourne. Daar wil ik graag naar de Formule I op 28 maart 2010. In de tussentijd ben ik van plan om fruitpluk werk te gaan doen en misschien wel een bezoekje te brengen aan Tasmanië. Eens kijken of die Tasmanian Devil echt zo duivels zijn als bij de Looney Tunes… En als er dan nog tijd over is ga ik misschien nog wel naar Nieuw Zeeland. Een ticket is spotgoedkoop en het moet er prachtig zijn, dus wie weet…

Vervolgens ga ik via The Great Oceanroad verder naar Adelaide om daar de outback in te trekken. Dwars door het midden van het land ga ik via Alice Springs naar Darwin. Alice Springs moet geweldig zijn en ook Uluru oftewel Ayers Rock moet heel mooi zijn om te beklimmen.

Daarna ga ik door naar Darwin, helemaal in het noorden van Australië. Darwin is omgeven door diverse nationale parken waarvan Litchfield en Kakadu de bekendsten zijn. Ik heb gehoord dat daar ook de ´jumping crocodiles´ te vinden zijn. Die moeten echt super indrukwekkend zijn, dus die moet ik zeker zien tijdens mijn bezoek aan het noorden van Australië.

Na mijn bezoek aan Darwin vlieg ik terug naar de oostkust om daar eventueel nog een tijdje van het mooie weer en de zee te genieten. Aangezien ik niet echt een goed idee heb hoe lang ik over mijn reis ga doen bekijk ik dan of ik meteen naar huis kom of dat er nog tijd is om excuries te doen. Misschien is er zelfs de mogelijkheid om een duikcruise naar het verre, allermooiste deel van The Great Barrier Reef te maken. Ergens tussen juni en september kom ik in ieder geval terug naar het pitoreske Roermond, want tegen die tijd zal ik iedereen hier wel heel erg missen.