Op weg naar Coober Pedy, rijdend door het droogste landschap dat ik ooit gezien heb kijken we uit naar koeien. We rijden momenteel namelijk door the world’s largest cattle station. Anna Creek Cattle Station is groter dan België, maar arme koetjes, ik heb nog nooit een wei met zo weinig gras gezien.

We zijn halverwege onze 10-daagse trip van Adelaide naar Alice Springs en het verveelt me nog lang niet. Zaterdagochtend zijn we met een groepje van 6 personen – inclusief onze gezellige tourguide Flick van Truely Tribal – op weg gegaan naar de Flinders Ranges. In deze bergketen ten noorden van Adelaide zijn we de eerste nacht ons verblijf uitgejaagd door een miljoen kleine vliegjes (en dan overdijf ik niet).Gelukkig is buiten slapen in een swag hier geen straf.

De tweede dag werden we al vroeg weggestuurd op mountainbikes om zo de eerste kilometers van de dag af te leggen. We zijn vroeg in de middag bezweet aangekomen in Aboriginal gemeenschap van Iga Warta. De airco van de bus was kapot dus we waren heel blij dat we een frisse duik in het zwembad konden nemen. Na het avondeten werd het kampvuur aangestoken en leerde onze gastheer Clif ons woorden in het Adnyamathanha. Hij vertelde ons vervolgens oude verhalen in deze taal die de Adnyamathanha mensen tegenwoordig nog steeds als eerste taal spreken voor het Engels. Er werd ook heerlijk brood gebakken in de kolen. De korst was helaas wel zo hard dat mijn beugel het niet overleefd heeft en ik vandaag in Coober Pedy op zoek moet naar een tandarts.

De volgende morgen is Flick al vroeg op weg gegaan om de airco te laten repareren, want geloof me, hoe koud het in Nederland nu ook mag zijn, met een temperatuur van 48 graden door de woestijn rijden in een bus zonder airco is ook geen pretje. Wij werden vroeg gewekt door loslopende pony’s en kippen en die dag heeft Clif ons onder zijn hoede genomen. Hij heeft ons zijn land laten zien en ons welkom geheten door onze gezichten te beschilderen met oker. Vooral de rotstekeningen waren erg bijzonder. Hij legde alles aan ons uit zoals zijn opa dat 43 jaar geleden, toen hij een jochie van 10 jaar oud was, ook heeft gedaan.

Tegen de avond werd het tijd om Flick te verwelkomen met een blij gezicht omdat de airco gerepareerd was en te beginnen aan onze zelfgemaakte boemerangs. Dat is een heel karwei waarbij je het stuk hout eerst met een bijl te lijf gaat en vervolgens met veel geduld moet bijschaven en bijschuren. Ik vond het wel heel erg gaaf om te doen, want al is hij nog steeds niet klaar hij ziet er nadat ik hem gisteren voor het eerst geolied heb al heel mooi uit.

Voor het gisteravond tijd was voor een biertje in William Creek Pub hebben heel wat kilometers af moeten leggen over de historische Oodnadatta Track, de oude weg van The Ghan trein volgend. Deze hebben ze moeten verplaatsen omdat de boel steeds onder water liep. Beetje raar in the middle of the desert. We hebben onderweg een bezoek gebracht aan een gekke Hollander die al ruim 40 jaar in de Australische outback woont, genaamd Talc Alf. Hij heeft een heel eigen kijk op het alfabet maakt beeldhouwwerken uit speksteen. Daar heb ik mijn eerste Australische stukje kunst aangeschaft.

Het plan was om te gaan wandelen over Lake Eyre, het grootste zoutwatermeer ter wereld dat droog staat en een stralend witte bodem heeft. Maar helaas… Kunnen jullie je de zandstorm nog herinneren die Sydney rood kleurde in september? Die kwam uit dit gebied en heeft de zoutvlakte helemaal in stof gelegd en dat zal de hele zomer zo blijven tot het weer een keer regent. Na ons vervolgens met zijn tienen in een verkoeld badje te hebben gepropt om te genieten van 3 miljoen jaar oud water dat hier uit de grond naar boven komt was het tijd voor ons biertje in Wlilliam Creek. Een leuke kroeg trouwens, enne pap, laat ik je nu niet op ideeën brengen met de foto’s…

Ik hoop dat ik dit ergens in Coober Pedy geüpload krijg vandaag met wat foto’s voor ik op zoek ga naar het gekleurde goud van Australië, Opaal. Bij aankomst in Alice Springs horen jullie vast weer van me.

• Bekijk hier mijn foto’s van mijn eerste 4 dagen in de outback.

Ja, ik ga mijn tv-debuut maken in Zuid-Korea. Ik ben namelijk de afgelopen 2 dagen op Kangaroo Island geweest met een cameraploeg uit Zuid-Korea. Ze worden gesponsord door de Australische regering om Australië te promoten in dit Aziatische land doormiddel van een documentaire en een fotoreportage. Dat was in ieder geval een leuk en bijzonder gezelschap.

Onze reis naar het op 2 na grootste eiland van Australië begon dinsdag vroeg in de ochtend toen we in het busje stapten van Adelaide naar de ferry in Cape Jervis. Deze bracht ons in een klein  uurtje naar Kangaroo Island. Onderweg heb ik dolfijnen gezien die aan het spelen waren in de golven van de boot. Ook bij aankomst op het eiland zagen we ze weer in Pannington Bay, helaas te ver weg voor mooie foto’s.

Voor we naar Seal Bay gingen om de Australian Sea-lions van dicht bij te bewonderen zijn we eerst naar een Eucalyptus farm gegaan. Hier maken ze van eucalyptusbladeren olie en andere producten. Dat was wel interessant, maar het leukste was toch wel de kleine Kangaroo Island Kangaroo, Luna. Op de boerderij vangen ze jonge kangoeroes op die hun mammie kwijt zijn.

Het volgende op het programma voor we eindelijk konden gaan zwemmen waren de Australian Sea-lions in Seal Bay. Samen met een lokale gids gingen we het strand op waar meer dan 200 van deze mooie dieren lagen te luieren in de zon. Geef ze eens ongelijk, het was zo’n 40 graden. Ook voor ons werd het dus tijd om een verkoelende duik te nemen. Dat hebben we dan ook gedaan in Vivvone Bay. Daar lagen de mooiste schelpen op het strand waar van ik er één vond die precies als een ring om mijn pink past. Dat is toch nog eens een mooi souvenir, niet waar?

Na het zwemmen werd het tijd om richting onze slaapplek voor de nacht te gaan, een cottage in the middle of nowhere. We hebben er lekker gebarbecued, kangoeroes, koala’s en echidna’s gespot en genoten van een lekkere cider bij het kampvuur. ‘s Avonds kregen we ook nog bezoek van Ted en Ed, 2 possums. Deze duiveltjes zijn vaste bewoners en komen ‘s avonds op bezoek op zoek naar voedsel. De gids vertelde het verhaal dat kort geleden een nieuwe gids slim dacht te  zijn. Hij had ‘s avonds voor hij ging slapen de tafel alvast gedekt voor het ontbijt. Dat vonden Ted en Ed wel leuk, maar de volgende ochtend was er niets meer over van het ontbijt voor de groep. De duiveltjes hadden met zijn tweetjes alles opgegeten.

De nacht heb ik niet doorgebracht in de cottage maar heerlijk buiten in een swag onder de sterrenhemel. Dat was nog eens lekker wakker worden de volgende ochtend, al was het wel erg vroeg. Na het ontbijt werd het tijd voor wat sportieve inspanning, sandboarden. In Little Sahara de berg op klimmen en zo hard mogelijk naar beneden gaan. Het is lastiger dan je denkt maar ik kreeg het toch meteen de eerste keer voor mekaar om in volle vaart de berg af te sjezen, super gaaf! Is weer eens wat anders om te doen op de elfde van de elfde, maar volgend jaar toch maar weer gewoon de opening van het vastelaovendsezoen vieren.

Na het sportieve gedeelte werd tijd om naar Flinders Chase National Park te gaan. Daar zijn de Remarkable Rocks en Admirals Arch. De Remarkable Rocks is een – de naam zegt het al – nogal merkwaardige rotsformatie. Door erosie hebben deze de meest aparte vormen gekregen en ik zou er uren kunnen doorbrengen zonder me te vervelen. Kijk maar naar de foto’s, die spreken voor zich.

Na het bezoek aan de rotsen werd het weer tijd om wat wildlife te spotten. Bij Admirals Arch leven de New Zeeland Fur Seals, de zuidelijke familie van de bewoners van Seal Bay. Ze leven op de rotsen bij Admirals Arch, een hele mooie grot. Onze gids, een Kiwi, vond uiteraard, dat omdat de Nieuw Zeelandse soort op de rosten leeft, het de stoere soort is ten opzichte van die Australische watjes die maar wat op het strand rondhangen. Hier kwam ik trouwens ook nog een provinciegenoot tegen; een Maastrichtenaar die al 41 jaar Downunder zat maar de vastelaovend nog steeds miste. Typisch op de elfde van de elfde.

Na een stevige lunch werd het helaas tijd om terug te gaan naar het vaste land. Ik had op dit eiland makkelijk een week kunnen blijven zonder me te vervelen. Dit is zonder twijfel het bijzonderste stukje Australië wat ik tot nu toe gezien heb.

Vandaag heb ik een dagje rust, morgen ga ik lekker wijn proeven in de Barossa Valley en zaterdag is het dan eindelijk zo ver; de outback in!

• Bekijk hier de foto’s van mijn favoriete stukje Australië

Het is goedkoop, reizen met de nachtbus, maar in 3 dagen tijd 2 nachtbussen was toch een beetje  veel van het goede.

Afgelopen zondagnacht ben ik met de bus van Byron Bay naar Sydney gereisd. Ik vond het jammer om dit leuke hippieplaatsje weer te moeten verlaten. Ik zat daar in ‘The Arts Factory’ een alternatief hostel met onder andere de mogelijkheid om in een tipi te slapen. Ik sliep in een ander soort tent, een pentagon, heerlijk die buitenlucht. Het beste was nog wel dat ze een grote tuin hadden waar je gewoon je eigen meegebrachte gun kon drinken, als was dat de volgende ochtend wel wat minder…

Na 2 dagen en een nacht in Sydney te zijn geweest heb ik de volgende nachtbus gepakt, naar Melbourne. Sydney zie ik nog voldoende omdat ik daar de kerstdagen ga doorbrengen. Ik ga dan trouwens wel iets heel erg gaafs doen: skydiven! Toch een mooie manier om mijn reis door Australië af te sluiten, niet waar?

Sinds gisteren ben ik in Melbourne. Ik wist niet wat ik er van moest verwachten en vond het in het begin eigenlijk maar niets hier – en dat lag zeker niet aan het feit dat het bewolkt en 15 graden was 😉 – maar uiteindelijk is het toch wel een leuke stad. Ik zou hier geen week willen blijven maar de 2 dagen die ik hier heb gehad waren zeker de moeite waard.

Gisteravond ben ik naar St. Kilda Beach geweest omdat daar bij zonsondergang – er was geen zon, maar ja – de kleinste pinguïns ter wereld van hun nesten naar het water te zien gaan. Het was heel grappig om de 30 cm hoge figuurtjes over de rotsen zien te klauteren en naar het water te zien waggelen. Verder was het er voornamelijk koud.

Vandaag heb ik samen met Sanne, een andere Nederlandse meid Melbourne verder verkent. Daar was gisteren niet veel van gekomen omdat ik de halve dag geslapen heb, lang leve de nachtbus! We zijn naar de Queen Victoria Market geweest. Dit is een dagelijkse, overdekte markt van 3 voetbalvelden groot waar ze zelfs puppy’s verkochten. Daarna zijn we een wandeling gaan maken langs de rivier en hebben we ons onder de plaatselijke kakkers gemengd bij het paardenrennen. Deze week is namelijk de Melbourne Cup, de belangrijkste paardenraces van het jaar. Iedereen gaat daar op zijn paasbest naar toe. De outfit van de vrouwen is te vergelijken met die van de politici tijdens Prinsjesdag, met hoed en al. We hebben in ieder geval goed gelachen want vrouwen in zo’n outfit, te hoge hakken en flink wat cocktails kunnen leuke taferelen opleveren.

Morgen moet ik vroeg uit de veren om aan mijn 3-daagse Great Ocean Road trip naar Adelaide te beginnen. Mijn camera is in Sydney weer ‘ontzand’ dus gelukkig kan ik weer foto’s maken van al het moois daar.

• Bekijk hier de foto’s van Melbourne

Australia here I come! Of beter gezegd; here WE come, want ik heb 2 tickets downunder geboekt, 1 voor mij en 1 voor mijn zusje, Iris. Zij is al expert op het gebied van Australië en backpacken want in augustus heeft zij er al een jaartje op zitten. De eerste weken zullen we samen doorbrengen in Airlie Beach. Daar woont zij momenteel met haar vriend Mike. Maar voor we naar Airlie Beach gaan blijven we nog een paar dagen in Sydney voor wat sightseeing. Van daaruit nemen we een binnenlandse vlucht naar het paradijsje op de foto.

Na een paar weken in Airlie Beach geacclimatiseerd te zijn en mijn horecapapieren te hebben gehaald ga ik verder noordwaarts naar Cairns. Dit partyparadijs bij uitstek ligt aan The Great Barrier Reef. Daar wil ik graag mijn duikbrevet gaan halen tijdens een meerdaagse boottocht.

Vanuit Cairns ga ik weer zuidwaarts om na 2 maanden reizen aan te komen in Sydney om daar de feestdagen

door te brengen. Mijn hostel heb ik al geregeld, want die zitten maanden van te voren al stampvol geboekt. Dat wordt met kerst dus bbq at Bondi Beach en vuurwerk kijken met het Opera House en de Harbour Bridge als decor.

In het nieuwe jaar ga ik verder zuidwaarts richting Melbourne. Daar wil ik graag naar de Formule I op 28 maart 2010. In de tussentijd ben ik van plan om fruitpluk werk te gaan doen en misschien wel een bezoekje te brengen aan Tasmanië. Eens kijken of die Tasmanian Devil echt zo duivels zijn als bij de Looney Tunes… En als er dan nog tijd over is ga ik misschien nog wel naar Nieuw Zeeland. Een ticket is spotgoedkoop en het moet er prachtig zijn, dus wie weet…

Vervolgens ga ik via The Great Oceanroad verder naar Adelaide om daar de outback in te trekken. Dwars door het midden van het land ga ik via Alice Springs naar Darwin. Alice Springs moet geweldig zijn en ook Uluru oftewel Ayers Rock moet heel mooi zijn om te beklimmen.

Daarna ga ik door naar Darwin, helemaal in het noorden van Australië. Darwin is omgeven door diverse nationale parken waarvan Litchfield en Kakadu de bekendsten zijn. Ik heb gehoord dat daar ook de ´jumping crocodiles´ te vinden zijn. Die moeten echt super indrukwekkend zijn, dus die moet ik zeker zien tijdens mijn bezoek aan het noorden van Australië.

Na mijn bezoek aan Darwin vlieg ik terug naar de oostkust om daar eventueel nog een tijdje van het mooie weer en de zee te genieten. Aangezien ik niet echt een goed idee heb hoe lang ik over mijn reis ga doen bekijk ik dan of ik meteen naar huis kom of dat er nog tijd is om excuries te doen. Misschien is er zelfs de mogelijkheid om een duikcruise naar het verre, allermooiste deel van The Great Barrier Reef te maken. Ergens tussen juni en september kom ik in ieder geval terug naar het pitoreske Roermond, want tegen die tijd zal ik iedereen hier wel heel erg missen.