Vorige week heb ik bij de enige echte Roermondse bokswinkel zo’n bitje gekocht, dat stond tenslotte op het boodschappenlijstje voor de eerste training. Ze hadden ze in allerlei soorten, maten en prijsklassen en tsja, wat moet je dan kiezen? De goedkoopste onder het motto “ze zullen me toch wel niet hard gaan slaan”, de meest blitse roze “want ik moet er toch wel een beetje modieus op staan” of toch voor de zekerheid maar even aan die brede gast bij de kassa vragen?

Na een heel verhaal over de verschillen en na uitgelegd te hebben wat ik van plan ben werd het onder het motto “die goedkope zou goed moeten zijn, maar doe toch maar die dure want ik wil wel hééééél zeker zijn dat ik mijn tanden nog allemaal heb na november en misschien slaan ze toch wel hard” gekozen voor een of andere blauw bitje dat weliswaar een tientje duurder was maar zeker het beste.

Wil ik dat ding thuis in mijn mond stoppen, past het voor geen meter. Daar zit je dan mooi met je coole blauwe bitje… Dan maar eens de gebruiksaanwijzing lezen… Blijk je dat ding te moeten koken, afkoelen, voorbijten, afkoelen in ijswater en dan maar hopen dat het past. Nou ja, koken, daar ben ik redelijk bedreven in dus dat komt wel goed dacht ik.

Vanmiddag de pan op het vuur gezet, gekookt, gebeten, gekoeld en gepast. Meteen goed en staat het niet fantastisch? Of was die roze toch net een tikje modieuzer geweest?

“Okay…” “Wat ga je doen?” “Jij bent gek!” “Stoer hoor!” “Ga je dat echt doen?!” Is dat niet heftig?” “Okay, ja ik ga dat echt doen, ik ben gek, of ik stoer ben moet nog maar blijken, nogmaals, ja ik ga het echt doen en het zal best heftig zijn maar ik hou wel van een uitdaging.”

Dus… Wat ga ik doen? Ik ga BOKSEN! Niet zo maar boksen, nee ECHT boksen, ja ook een wedstrijd. Waarom? Omdat het me een te gekke uitdaging lijkt en uiteraard voor het goede doel.

Je weet wel hoe dat gaat, na al die maanden zondigen, vastelaovend is voorbij, de zomer komt eraan… Tijd om die frietjes, frikandellen, biertjes en pizza’s wat vaker te laten staan en de sportmodus weer aan te zetten. Dat had ik net goed en wel een weekje gedaan toen Marc met een ‘fantastisch’ idee kwam. Hij was de avond ervoor naar de presentatie van het Boksgala Roermond geweest, wat hij namens JCI Roermond mede organiseert. Net wakker, klaar om naar het werk te gaan was de opmerking tussen neus en lippen door: “Hey, is det eigelik nieks veur dich om mit te bokse?”

Ja, ik had me vorig jaar tijdens een weekendje weg met de Juniorkamer (JCI) inderdaad laten ontvallen (waarschijnlijk na een paar biertjes) dat als er net als in 2015 weer een Boksgala zou komen ik het wel cool zou vinden om mee te doen. Schijnbaar liep daar iemand rond met een goed geheugen en werd ik op een short list gezet.

Maar ja, echt meedoen, dat is wel andere koek natuurlijk. Impulsief als ik ben besloot ik toch eigenlijk à la minuut dat ik dat ging doen. Met de sponsoring en zo zou het wel goed komen. Tegen de middag waren mijn collega’s, vrienden en ouders op de hoogte van mijn plannen, was ik 25 keer voor gek verklaard en vastbesloten door te zetten. Een week later was het contract getekend en had Marc bij een vriend een loodzware kick bag uit de kelder gesleept. Ik weet nog steeds niet hoe ik dat ding op moet gaan hangen, maar daar vind ik wel wat op. Vorige week heb ik zo’n bitje en een springtouw gekocht tijdens een bezoekje aan een echte bokswinkel. Zwemmen doe ik nu een paar keer per week om alvast een ieniemienie beetje conditie op te bouwen zodat ik hopelijk niet helemaal voor lul sta op de eerste training.

O ja, de eerste training… Die is aanstaande dinsdagavond al. De eerste van heel veel trainingen die mij als ongetraind, absoluut niet fitte Chantal met een beetje overgewicht, klaar moeten stomen voor mijn bokswedstrijd op 25 november 2017 tijdens het Roermonds Boksgala.

Tot dinsdag!